پزشکی در آلمان + مدارک برای پذیرش پزشکی در آلمان

مدارک لازم برای اخذ پذیرش پزشکی در آلمان

 

برای اخذ پذیرش پزشکی دانشگاههای آلمان (هم برای کالج و هم برای پذیرش مستقیم) نیاز به مدارک زیر دارید:

 

• حداقل مدرک زبان آلمانی B1 (برای پذیرش کالج M-Kurs بدون مدرک زبان هم می شود پذیرش گرفت اما برای پذیرش مستقیم حد اقل به B1 نیاز است)
• ترجمه رسمی دیپلم و پیش دانشگاهی به زبان آلمانی
• ترجمه رسمی ریز نمرات واحدهای پاس شده در دانشگاه (در صورتی که دانشگاه رفتید- چه دانشگاه دولتی و چه دانشگاه آزاد باشد فرقی نمی کند)
• رزومه (CV) و یا همان (Lebenslauf)
• اسکن پاسپورت از صفحه اول

ترجمه رسمی آلمانی گواهی قبولی سازمان سنجش (الزامی نیست و بدون آن هم می شود پذیرش گرفت)

تحصیل پزشکی در آلمان

 

 

 

تعداد داوطلبان تحصیل در رشته‌های علوم پزشکی و به ویژه دوره‌های تخصص پزشکی در دانشگاه‌های آلمان قابل توجه است. میان سیستم آموزش عالی آلمان و ایران تفاوت‌هایی وجود دارد و این تفاوت‌ها در رشته‌های پزشکی حتی شامل نوع مدارک دانشگاهی و مقطع تحصیلی نیز می‌شود.

می‏دانیم که در آلمان مدرکی که فارغ ‏التحصیلان رشته‏ های علوم پزشکی (دندان‏پزشکی و پزشکی عمومی) در نهایت می‏ گیرند، برخلاف ایران، مدرک دکترا نیست، بلکه مدرکی معادل فوق‏ لیسانس یا کارشناسی ارشد است و گرفتن مدرک پی ‏اچ ‏دی PhD همانند تحصیل در مقطع دکترا در سایر رشته‌هاست.

 

تخصص پزشکی در آلمان

 

طبق قوانین وزارت بهداشت آلمان، پزشکانی که در خارج از این کشور در رشته های پزشکی فارغ التحصیل شده اند، می بایست با گذرداندن دوره های خاص و شرکت در برخی از آزمونها، مجوز لازم برای کار و یا شرکت در دورههای تخصص پزشکی را بدست آورند. مقاله تحصیل پزشکی در آلمان را مطالعه فرمایید.

 

 

تخصص پزشکی در آلمان برای پزشکان ایرانی‏ که می‏خواهند در آلمان ادامه‏ تحصیل تخصص بدهند، دو گزینه وجود دارد:

 

ادامه‏ تحصیل در مقاطع تخصص بالینی یا کلینیکال در رشته‏ های مختلف، که می تواند در یک دانشگاه انجام شود و یا در یک بیمارستان (یا کلینیک)

 

ادامه‏ تحصیل در مقطع دکترا یا (PhD) در رشته‏ های پایه‏ علوم پزشکی در دانشگاه‏های مختلف آلمان.

 

که هرکدام از این دو روش شرایط خاص خود را دارد و سیستم ورود به آن متفاوت است. در آلمان مدرکی که فارغ‏ التحصیلان رشته‏ های علوم پزشکی، چه دندان‏پزشکی و چه خود پزشکی عمومی، در نهایت می ‏گیرند، برخلاف ایران، مدرک دکترا نیست، بلکه مدرکی معادل فوق‏ لیسانس یا کارشناسی ارشد است و گرفتن مدرک PhD همانند تحصیل در مقطع دکترا در سایر رشته‌هاست.

 

بین فارغ‏ التحصیل پزشکی واحد‏های دانشگاه آزاد اسلامی و فارغ‏ التحصیل دانشگاه سراسری تفاوتی وجود ندارد و هر دو می‏ توانند برای ورود به دوره ‏های تخصصی در آلمان اقدام کنند

 

شرایط تخصص پزشکی در آلمان

یکی دیگر از شرایط و الزامات مهم مورد نیاز برای تخصص یا کار در آلمان، داشتن مدارک کامل فارغ‏ التحصیلی و ریزنمرات کامل آن، دانشنامه پزشکی، نظام پزشکی، پروانه دائم و حداقل دو سال سابقه فعالیت پزشکی در بیمارستانها و یا درمانگاهها می باشد.

 

مدرک زبان آلمانی مورد نیاز

 

همچنین با توجه به این‏که دوره ‏های تخصص پزشکی در آلمان، برخلاف رشته‏ های علوم پایه‏ پزشکی به زبان آلمانی است، مدرک زبان آلمانی مورد نیاز در حد B1 است که لازم و ضروری می باشد.

اکثر رشته های تحصیلی دکترا (PhD ) علوم پزشکی، به هر دو زبان آلمانی و انگیسی در دانشگاهها ارائه می شوند.اما در مقطع تخصص پزشکی، فقط و فقط به زبان آلمانی می‌توان تحصیل کرد. سطح زبان لازم برای ورود به دوره تخصص پزشکی سطح حداقل B2 است. منتها این سطحی است که در نهایت برای گرفتن تمام مدارک لازم، ضروری است.

 

شایان ذکر است که برای اخذ پذیرش و اقدام اولیه همان مدرک B1 کفایت می کند

 

ارزشیابی مدارک

مهمترین نکته ای که یک پزشک ایرانی باید به آن توجه کند این است که بعد از این‏که دوره‏ تخصص‏ در آلمان به اتمام رسید، اگر تمایل داشته باشند که به ایران برگردند و بخواهند که مدرک تخصصی صادره از آلمان طبق ضوابط اعلام شده از سوی وزارت بهداشت ایران، ارزش‏یابی شود و مورد تأیید وزارت بهداشت قرار بگیرد، حتماً و حتماً مدرک شما باید از بیمارستان دانشگاهی (Universitätsklinikum) اخذ شده باشد تا در ارزشیابی مدارک دچار مشکل نشوید.

 

یا به عبارتی بر اساس قوانین جاری وزارت بهداشت ایران، مدارک تخصصی صادره از آلمان، تنها در صورتی قابل ارزش‏یابی خواهد بود که آن پزشک دوره‏ تخصص خود را از یک بیمارستان دانشگاهی یا (Universitätsklinikum) و یا بیمارستان‏های آموزشی آکادمیک (Akademisches Lehrkrankenhaus)گذرانده باشد. لیست دانشگاه‏های معتبر هم در سایت وزارت بهداشت ایران وجود دارد.

 

برای وارد شدن به سیستم تخصص پزشکی آلمان، باید مراحل زیر طی شوند:

 

مرحله‏ اول:

معادل سازی مدرک پزشکی و همچنین قبولی در آزمون Aprobation می باشد. برای معادل سازی مدرک می بایست در دوره هایی که به همین منظور در کالج ها و آکادمی های تخصصی برگزار می گردد شرکت نمایید.

 

آکادمی ها معمولا مجوز معادل سازی مدارک پزشکی را دارند و می توانند در پایان دوره ای که برگزار می نمایند با اخذ آزمون های مربوطه و به شرط قبولی متقاضی در آنها، مدرک معادل پزشکی آلمان را برای پزشک صادر نمایند.

اما آزمون های Aprobation توسط دستگاههای دولتی برگزار می شود، که باید در آنها ثبت نام نمود و قبولی گرفت.

 

آزمون Aprobation شامل دو قسمت تئوری و عملی است. که در این آزمون ها روش ویزیت کردن یک بیمار مطابق با سیستم درمانی آلمان، تشخیص بیماری، روش درمان و طول مدت درمان، نسخه نویسی، برقرای ارتباط با بیمار و در نهایت سطح علم پزشکی مورد ارزیابی قرار می گیرد. هر دو قسمت تئوری و عملی این آزمون بصورت شفاهی برگزار می گردد.

 

 

مرحله دوم:

بعد از معادل سازی مدرک و قبولی در Aprobation، پزشک می بایست از یک بیمارستان یا کلینیک پذیرش برای دوره تخصص را دریافت نماید. یعنی یک پزشک متخصص و پروفسوری که بر اساس قوانین آلمان، اجازه ‏ی گرفتن دستیار یا رزیدنت را دارد، باید حاضر شود شما را به عنوان دستیار یا رزیدنت خود، در کلینیک، بیمارستان و یا مطب خود بپذیرد.

به این ترتیب، اولین مرحله، گرفتن پذیرش از پروفسور یا استاد مربوطه در یک کلینیک یا بیمارستان است.

 

مرحله سوم:

 

 

گرفتن اجازه‏ کار طبابت یا اجازه‏ کار پزشکی “Arbeitserlaubnis” در بیمارستان و کلینیک خاصی در آلمان می باشد. یعنی در زمانی که مدرک پزشک معادل سازی می شود ایشان حق کار پزشکی و یا طبابت در آلمان را دارند.

 

ولی باید به اداره‏ مربوطه در آن ایالت خاصی که می خواهند کار طبابت اجام دهند مراجعه نموده و درخواست کار خود را ارائه دهند.

 

 

این درخواست می تواند از طریق قرارداد یا نامه ای که یک کلینیک و یا بیمارستان به پزشک می دهد انجام شود، و یا اینکه خود اقدام به تاسیس مطب نموده و مجوز کار برای مطب خود اخذ نماید

 

 

بر اساس قوانین در ایالت های مختلف آلمان، همه دانشجویانی که دوره تخصص را به پایان می رسانند باید در آزمون ارزشیابی مدارک پزشکی پزشکان خارجی، شرکت نمایند.

 

ولی هنوز این دستورالعمل صددرصد نشده است و تنها در بعضی از ایالت ها، چندماه قبل از هنگام تحویل نامه اجازه کار به پزشک، نامه ای تحت عنوان احتمال نیاز به قبولی در آزمون را به نامه اجازه کار الصاق می نمایید.

ولی خوشبختانه این موضوع تا کنون در هیچ یک از ایالت ها جدی نشده است و هنوز کسی از رزیدنت های تازه پذیرش گرفته بخاطر عدم شرکت در آزمون دچار مشکل نشده است.

 

نکته بسیار مهم:

 

بر اساس تغییراتی که در قوانین صدور اجازه طبابت و تحصیل برای پزشکان خارجی مایل به ادامه تحصیل در مقطع تخصص در کشور آلمان اعمال شده است، این افراد می بایست جهت اخذ اجازه طبابت دائم (Approbation) بر اساس ایالت ورود، ابتدا دوره های مقدماتی را که بین سه تا شش ماه است در یک کالج یا آکادمی معتبر بگذرانند و معادل سازی مدرک خود (Gleichwertigkeitsprüfung) را انجام دهند، سپس در آزمون Abrobation شرکت کرده و قبولی آن را نیز بدست آورند.

 

سطح زبان مورد نیاز

 

 

سطح زبان لازم برای ورود به دوره‏ی تخصص پزشکی سطح “B2” است. منتها این سطحی است که در نهایت برای گرفتن تمام مدارک لازم، ضروری است.

در شروع کار، یعنی پزشک وقتی می ‏خواهد برای اخذ دوره های کالج تخصصی اقدام نماید، داشتن مدرک زبان B1 کفایت می کند.

 

همچنین برای اخذ ویزا بر اساس آنچه که در سایت سفارت آلمان نوشته، مدرک زبان B1 کافیست اما ممکن است کافی نباشد. گذراندن مابقی دوره زبان در آلمان امکان پذیر می باشد.

 

شرایط اخذ بورس تحصیلی در تخصص پزشکی

 

گذراندن دوره حداقل ۷ ساله در رشته پزشکی و دریافت مدرک دانشگاهی، همچنین داشتن اجازه طبابت در کشور مبدأ (برای کشورهای در حال توسعه داشتن ۳ سال سابقه شغلی الزامی است).

• شروع یک دوره پزشکی تخصصی درکشور مبدأ، که به پایان رساندن آن نیز ممکن باشد.

• تحصیل یا فعالیت شغلی درکلینیک یکی از دانشگاه های کشور مبدأ به هنگام ارسال درخواست.

• اهداف برنامه ریزی شده جهت فعالیت در دانشگاه کشور مبدأ پس از پایان دوره تخصص در آلمان.

• تأییدیه جهت سرپرستی و فعالیت شغلی در یک کلینیک دانشگاهی در آلمان.
پزشکان خارجی برای فعالیت در کلینیک های آلمان باید اجازه نامه ای که برای دانشجویان بورسیه ای خود با عنوان “اجازه طبابت موقت” تهیه می نماید، داشته باشند. درخواست آن ممکن است چند هفته یا چند ماه به طول انجامد.

 

 

اقامت پزشکان در کشور آلمان

 

رشته پزشکی و زیر شاخه های آن مانند دندانپزشکی، داروسازی و … یکی از بهترین رشته های تحصیلی در سراسر دنیا می باشند و خواهان فراوانی هم دارد. رویای تمامی افراد در سن های پایین تر، شغل و حرفه پزشکی بوده است. کشور آلمان جزو ۳ کشور برتر در زمینه پزشکی در اروپا می باشد.

 

این کشور رشته های پزشکی را به زبان آلمانی ارائه می دهد که مدت دوره این رشته ها بین ۵ تا ۷ سال می باشد که متناسب با زیرشاخه های آن متغییر می باشد. افراد حتی با داشتن مدرک زبان B1 نیز می توانند برای تحصیل در آلمان و رشته های پزشکی و یا حتی تخصص و کار به این کشور راه پیدا کنند.

 

دولت آلمان شرایط ویژه ای را برای پزشکان خارجی که مایل به کار یا تحصیل در این کشور هستند، در نظر گرفته است. به طوری که افرادی که دارای مدرک پزشکی و یا فارغ التحصیل این رشته می باشند می توانند برای اقامت کشور آلمان اقدام نمایند.

 

پزشکان فارغ التحصیل دانشگاههای ایران یا دانشگاههای معتبر سراسر دنیا، با داشتن مدرک زبان آلمانی در سطح B2 می توانند برای گرفتن اقامت کشور آلمان اقدام نمایند.

 

روش کار:

در ابتدا علاقمندان می توانند مدارک تحصیلی خود را برای مراکز دولتی آلمان، به منظور ارزش یابی ارسال می شود. نحوه بررسی این مرکز متفاوت می باشد. پس از بررسی های انجام شده نتیجه اعلام می شود.

اگر مدرک پزشکی افراد به رسمیت شناخته شود، دعوتنامه مبنی بر شرکت در آزمون Abrobation برا ی متقاضی ارسال میگردد.

 

در صورتی که متقاضی مدرک حداقل B2 را داشته و در این آزمون نیز موفق شود، به راحتی برای افراد ویزای کار صادر شده و پزشکان می توانند به همراه خانواده خود که شامل همسر و فرزندان زیر ۱۶ سال خود می باشد وارد خاک این کشور شوند.

معمولا مدارک پزشکانی مورد تائید قرار می گیرد که در سایر کشورهای اروپایی موفق به کسب مدرک شده باشند یا در یکی از دانشگاه های برتر کشور ایران این مدرک را اخذ کرده باشند.

 

اگر مدارک ارسال شده پس از بررسی های موجود به رسمیت شمرده نشود، پزشکان می توانند یک دوره ۶ ماهه تا ۱ ساله آموزش زبان و کارآموزی را در خود کشور آلمان سپری نمایند

 

در کنار این دوره، زبان آلمانی هم بصورت رایگان برای پزشکان برگزار می شود. نکته حائز اهمیت داشتن مدرک زبان آلمانی در سطح B2 و یا سپری کردن ۶۰۰ ساعت می باشد .

 

حوزه فعالیت پزشکان:

 

 

دانشجویان رشته پزشکی بالافاصله پس از پشت سر گذاشتن امتحانات عمومی و تخصصی، هم امکان اقتتاح مطب را دارند و هم در بیمارستان ها یا کلینیک ها مشغول به کار شوند.

 

بازار عرضه و تقاضا در این رشته به سود پزشکان جوان تغییر کرده است و آنها می توانند در شهرهای بزرگ هم مطب زده و مشغول به کار شوند.

 

پزشکان خارجی که با مجوز کار وارد آلمان می شودند، می توانند در مراکز زیر مشغول به کار شوند :

 

• کلینیک های دانشگاه
• کاریتاس
• دیاکنی
• خانه های سالمندان عمومی و خصوصی
• کلیساهای عمومی و خصوصی

 

لیست تخصصهای پزشکی در آلمان

Liste medizinischer Fachgebiete

Diese Liste soll Aufschluss über die fachlichen und inhaltlichen Differenzierungen der humanmedizinischen und veterinärmedizinischen Weiterbildung in Deutschland, Österreich, und der Schweiz geben.

Inhaltsverzeichnis

• ۱ Deutsche Fachgebiete (Muster-Weiterbildungsordnung, März 2008)
  • ۱٫۱ Zusatz-Weiterbildungen
• ۲ Eidgenössische Facharzttitel (Weiterbildungsordnung, Dez. 2007)
  • ۲٫۱ Gemäß Art. 5 der EU-Richtlinie (in allen Mitgliedsländern)
  • ۲٫۲ Gemäß Art. 7 der EU-Richtlinie (in mindestens zwei Mitgliedsländern)
  • ۲٫۳ Übrige Facharzttitel
  • ۲٫۴ Fachliche Qualifikationen der FMH
    • ۲٫۴٫۱ Schwerpunkte
    • ۲٫۴٫۲ Fähigkeitsausweise
• ۳ Österreichische Facharzttitel (Ausbildungsordnung, Juli 2006)
  • ۳٫۱ Sonderfächer
• ۴ Deutsche veterinärmedizinische Fachgebiete
  • ۴٫۱ Fachtierarzt
  • ۴٫۲ Zusatzbezeichnungen
• ۵ Österreichische veterinärmedizinische Fachgebiete
• ۶ Quellen
• ۷ Einzelnachweise

Deutsche Fachgebiete (Muster-Weiterbildungsordnung, März 2008)

Die einzelnen Gebiete sind teilweise in verschiedene Facharztbereiche und Schwerpunkte (SP) unterteilt:

1. Allgemeinmedizin
2. Anästhesiologie
3. Anatomie
4. Arbeitsmedizin
5. Augenheilkunde
6. Biochemie
7. Chirurgie
   1. Allgemeine Chirurgie
   2. Gefäßchirurgie
   3. Herzchirurgie
   4. Kinderchirurgie
   5. Orthopädie und Unfallchirurgie
   6. Plastische und Ästhetische Chirurgie
   7. Thoraxchirurgie
   8. Visceralchirurgie
   9. Neurochirurgie
8. Frauenheilkunde und Geburtshilfe
   1. SP Gynäkologische Endokrinologie und Reproduktionsmedizin
   2. SP Gynäkologische Onkologie
   3. SP Spezielle Geburtshilfe und Perinatalmedizin
9. Hals-Nasen-Ohrenheilkunde
   1. Hals-Nasen-Ohrenheilkunde
   2. Sprach-, Stimm- und kindliche Hörstörungen (früher Phoniatrie und Pädaudiologie)
10. Haut- und Geschlechtskrankheiten
11. Humangenetik
12. Hygiene und Umweltmedizin
13. Innere und Allgemeinmedizin (Hausarzt)
    1. Innere Medizin
    2. Innere Medizin und Angiologie
    3. Innere Medizin und Endokrinologie und Diabetologie
    4. Innere Medizin und Gastroenterologie
    5. Innere Medizin und Hämatologie und Onkologie
    6. Innere Medizin und Kardiologie
    7. Innere Medizin und Nephrologie
    8. Innere Medizin und Pneumologie
    9. Innere Medizin und Rheumatologie
14. Kinder- und Jugendmedizin
    1. SP Kinder-Hämatologie und Kinder-Onkologie
    2. SP Kinder-Kardiologie
    3. SP Neonatologie
    4. SP Neuropädiatrie
15. Kinder- und Jugendpsychiatrie und -psychotherapie
16. Laboratoriumsmedizin
17. Mikrobiologie, Virologie und Infektionsepidemiologie
18. Mund-Kiefer-Gesichtschirurgie
19. Neurochirurgie
20. Neurologie
21. Nuklearmedizin
22. Öffentliches Gesundheitswesen
23. Pathologie
    1. Neuropathologie
    2. Pathologie
24. Pharmakologie
    1. Klinische Pharmakologie
    2. Pharmakologie und Toxikologie
25. Physikalische und Rehabilitative Medizin
26. Physiologie
27. Psychiatrie und Psychotherapie
    1. SP Forensische Psychiatrie
28. Psychosomatische Medizin und Psychotherapie
29. Radiologie
    1. SP Kinderradiologie
    2. SP Neuroradiologie
30. Rechtsmedizin
31. Strahlentherapie
32. Transfusionsmedizin
33. Urologie

Zusatz-Weiterbildungen

1. Ärztliches Qualitätsmanagement
2. Akupunktur
3. Allergologie
4. Andrologie
5. Betriebsmedizin
6. Dermatohistologie
7. Diabetologie
8. Flugmedizin
9. Geriatrie
10. Gynäkologische Exfoliativ-Zytologie
11. Hämostaseologie
12. Handchirurgie
13. Homöopathie
14. Infektiologie
15. Intensivmedizin
16. Kinder-Endokrinologie und Kinder-Diabetologie
17. Kinder-Gastroenterologie
18. Kinder-Nephrologie
19. Kinder-Orthopädie
20. Kinder-Pneumologie
21. Kinder-Rheumatologie
22. Labordiagnostik – fachgebunden –
23. Magnetresonanztomographie – fachgebunden –
24. Manuelle Medizin/Chirotherapie
25. Medikamentöse Tumortherapie
26. Medizinische Informatik
27. Naturheilverfahren
28. Notfallmedizin
29. Orthopädische Rheumatologie
30. Palliativmedizin
31. Phlebologie
32. Physikalische Therapie und Balneologie
33. Plastische Operationen
34. Proktologie
35. Psychoanalyse
36. Psychotherapie – fachgebunden –
37. Rehabilitationswesen
38. Röntgendiagnostik – fachgebunden –
39. Schlafmedizin
40. Sozialmedizin
41. Spezielle Orthopädische Chirurgie
42. Spezielle Schmerztherapie
43. Spezielle Unfallchirurgie
44. Sportmedizin
45. Strabologie
46. Suchtmedizinische Grundversorgung
47. Tropenmedizin

Eidgenössische Facharzttitel (Weiterbildungsordnung, Dez. 2007)

Gemäß Art. 5 der EU-Richtlinie (in allen Mitgliedsländern)

1. Allgemeinmedizin
2. Anästhesiologie
3. Chirurgie
4. Gynäkologie und Geburtshilfe
5. Innere Medizin
6. Kinder- und Jugendmedizin
7. Neurochirurgie
8. Neurologie
9. Ophthalmologie
10. Orthopädische Chirurgie und Traumatologie des Bewegungsapparates
11. Oto-Rhino-Laryngologie
12. Pathologie
13. Pneumologie
14. Psychiatrie und Psychotherapie
15. Urologie

Gemäß Art. 7 der EU-Richtlinie (in mindestens zwei Mitgliedsländern)

1. Allergologie und klinische Immunologie
2. Arbeitsmedizin
3. Dermatologie und Venerologie
4. Endokrinologie / Diabetologie
5. Gastroenterologie
6. Hämatologie
7. Herz- und thorakale Gefässchirurgie
8. Kardiologie
9. Kiefer- und Gesichtschirurgie
10. Kinder- und Jugendpsychiatrie und –psychotherapie
11. Kinderchirurgie
12. Klinische Pharmakologie und Toxikologie
13. Radiologie
14. Nuklearmedizin
15. Radioonkologie / Strahlentherapie
16. Nephrologie
17. Physikalische Medizin und Rehabilitation
18. Plastische, Rekonstruktive und Ästhetische Chirurgie
19. Präventivmedizin und Gesundheitswesen
20. Rheumatologie
21. Tropen- und Reisemedizin

Übrige Facharzttitel

1. Allgemeinmedizin
2. Angiologie
3. Infektiologie
4. Intensivmedizin
5. Medizinische Genetik
6. Medizinische Onkologie
7. Pharmazeutische Medizin
8. Rechtsmedizin

Fachliche Qualifikationen der FMH

1. Facharzt für Handchirurgie
2. Facharzt für Neuropathologie

Schwerpunkte

1. zu Allgemeinmedizin: Geriatrie
2. zu Chirurgie: Allgemein- und Unfallchirurgie, Gefässchirurgie, Thoraxchirurgie, Viszeralchirurgie
3. zu Gynäkologie und Geburtshilfe: Gynäkologische Onkologie, Geburtshilfe und feto-maternale Medizin, Reproduktionsmedizin und gynäkologische Endokrinologie
4. zu Herz- und thorakale Gefässchirurgie: Gefässchirurgie, Thoraxchirurgie
5. zu Innere Medizin: Geriatrie
6. zu Kinder- und Jugendmedizin: pädiatrische Endokrinologie-Diabetologie, pädiatrische Gastroenterologie, pädiatrische Kardiologie, Neonatologie, pädiatrische Nephrologie, Neuropädiatrie, pädiatrische Onkologie-Hämatologie, pädiatrische Pneumologie
7. zu Ophthalmologie: Ophthalmochirurgie
8. zu Oto-Rhino-Laryngologie: Hals- und Gesichtschirurgie, Phoniatrie
9. zu Pathologie: Zytopathologie, Molekularpathologie
10. zu Psychiatrie und Psychotherapie: Alterspsychiatrie und Alterspsychotherapie
11. zu Radiologie: Diagnostische Neuroradiologie, Invasive Neuroradiologie, Pädiatrische Radiologie
12. zu Urologie: Operative Urologie

Fähigkeitsausweise

1. Akupunktur – Traditionelle Chinesische Medizin (ASA)
2. Anthroposophisch erweiterte Medizin (VAOAS)
3. Delegierte Psychotherapie (FMPP)
4. Elektroencephalographie (SGKN)
5. Elektroneuromyographie (SGKN)
6. Endoskopisch retrograde Cholangiopankreatikographie ERCP (SGG)
7. Gastroskopie (SGG)
8. Homöopathie (SVHA)
9. Hüftsonographie nach Graf beim Neugeborenen und Säugling (SGUM)
10. Interventionelle Schmerztherapie (SSIPM)
11. Laserbehandlungen der Haut und hautnahen Schleimhäute (FMCH)
12. Manuelle Medizin (SAMM)
13. Medizinische Hypnose (SMSH/GHypS)
14. Neuraltherapie (SANTH)
15. Notarzt (SGNOR)
16. Phlebologie (USGG)
17. Praxislabor (KHM)
18. Psychosomatische und Psychosoziale Medizin (APPM)
19. Sachkunde für dosisintensives Röntgen (KHM)
20. Sachkunde für dosisintensive Untersuchungen und therapeutische Eingriffe in der Angiologie (USGG)
21. Sachkunde für dosisintensive Röntgenuntersuchungen in der Kardiologie (SGK)
22. Schwangerschaftsultraschall (SGUM)
23. Sportmedizin (SGSM)
24. Sonographie (SGUM)
25. Tauchmedizin (SUHMS)
26. Vertrauensarzt (SGV)
27. Zerebrovaskuläre Krankheiten (SGKN)

Österreichische Facharzttitel (Ausbildungsordnung, Juli 2006)

1. Allgemeinmedizin

 

Additivfach

Sonderfächer

1. Anästhesiologie und Intensivmedizin
2. Anatomie
3. Arbeitsmedizin
4. Augenheilkunde und Optometrie
5. Blutgruppenserologie und Transfusionsmedizin
6. Chirurgie und Additivfächer Gefäßchirurgie, Intensivmedizin, Sporttraumatologie, Viszeralchirurgie
7. Frauenheilkunde und Geburtshilfe und Additivfach Zytodiagnostik
8. Gerichtsmedizin
9. Hals-, Nasen- und Ohrenkrankheiten und Additivfach Phoniatrie
10. Haut- und Geschlechtskrankheiten und Additivfach Angiologie
11. Herzchirurgie und Additivfächer Gefäßchirurgie, Intensivmedizin
12. Histologie und Embryologie
13. Hygiene und Mikrobiologie und Additivfach Infektiologie und Tropenmedizin
14. Immunologie
15. Innere Medizin und Additivfächer Angiologie, Endokrinologie und Stoffwechselerkrankungen, Gastroenterologie und Hepatologie, Hämatologie und Internistische Onkologie, Infektiologie und Tropenmedizin, Intensivmedizin, Internistische Sportheilkunde, Kardiologie, Klinische Pharmakologie, Nephrologie, Rheumatologie
16. Kinder- und Jugendchirurgie und Additivfach Pädiatrische Intensivmedizin
17. Kinder- und Jugendheilkunde und Additivfächer Neonatologie und Pädiatrische Intensivmedizin, Neuropädiatrie, Pädiatrische Endokrinologie und Diabetologie, Pädiatrische Hämatologie und Onkologie, Pädiatrische Kardiologie, Pädiatrische Pulmologie
18. Kinder- und Jugendpsychiatrie und Additivfach Neuropädiatrie
19. Lungenkrankheiten und Additivfächer Intensivmedizin und Zytodiagnostik
20. Medizinische Biophysik
21. Medizinische Genetik
22. Medizinische und Chemische Labordiagnostik und Additivfach Zytodiagnostik
23. Medizinische Leistungsphysiologie
24. Mund-, Kiefer- und Gesichtschirurgie
25. Neurobiologie
26. Neurochirurgie und Additivfach Intensivmedizin
27. Neurologie und Additivfächer Intensivmedizin, Neuropädiatrie
28. Neuropathologie
29. Nuklearmedizin
30. Orthopädie und Orthopädische Chirurgie und Additivfächer Rheumatologie, Sportorthopädie
31. Pathologie und Additivfach Zytodiagnostik
32. Pathophysiologie
33. Pharmakologie und Toxikologie
34. Physikalische Medizin und Allgemeine Rehabilitation und Additivfächer Physikalische Sportheilkunde, Rheumatologie
35. Physiologie
36. Plastische, Ästhetische und Rekonstruktive Chirurgie und Additivfach Intensivmedizin
37. Psychiatrie und Psychotherapeutische Medizin
38. Radiologie
39. Sozialmedizin
40. Spezifische Prophylaxe und Tropenmedizin und Additivfach Infektiologie
41. Strahlentherapie–Radioonkologie
42. Thoraxchirurgie und Additivfächer Gefäßchirurgie, Intensivmedizin
43. Unfallchirurgie und Additivfächer Intensivmedizin, Sporttraumatologie
44. Urologie
45. Virologie

Deutsche veterinärmedizinische Fachgebiete

Die Tierärztekammern veröffentlichen nachfolgende Fachgebiete und Zusatzbezeichnungen.

Fachtierarzt

1. Fachtierarzt für Anatomie
2. Fachtierarzt für Fische
3. Fachtierarzt für Geflügel
4. Fachtierarzt für Kleintiere
   1. Teilgebiet Chirurgie
   2. Teilgebiet Dermatologie
   3. Teilgebiet Innere Medizin
   4. Teilgebiet Kardiologie
5. Fachtierarzt für Klinische Laboratoriumsdiagnostik
6. Fachtierarzt für Lebensmittel
   1. Teilgebiet Lebensmitteltoxikologie
7. Fachtierarzt für Mikrobiologie
   1. Teilgebiet Bakteriologie und Mykologie
   2. Teilgebiet Virologie
8. Fachtierarzt für Milchhygiene
9. Fachtierarzt für Parasitologie
10. Fachtierarzt für Pathologie
    1. Teilgebiet Toxikopathologie
11. Fachtierarzt für Pferde
    1. Teilgebiet Chirurgie
    2. Teilgebiet Innere Medizin
    3. Teilgebiet Orthopädie
    4. Teilgebiet Reproduktionsmedizin
12. Fachtierarzt für Pharmakologie und Toxikologie
13. Fachtierarzt für Physiologie und Physiologische Chemie
14. Fachtierarzt für Reproduktionsmedizin
15. Fachtierarzt für Rinder
16. Fachtierarzt für Kleine Wiederkäuer
17. Fachtierarzt für Schweine
18. Fachtierarzt für Tierernährung und Diätetik
19. Fachtierarzt für Tierhygiene
20. Fachtierarzt für Tierschutzkunde
21. Fachtierarzt für Tierverhalten
22. Fachtierarzt für Tropenveterinärmedizin
23. Fachtierarzt für Versuchstiere
24. Fachtierarzt für Wildtiere
    1. Teilgebiet Einheimisches Wild
    2. Teilgebiet Zootiere
25. Fachtierarzt für Öffentliches Veterinärwesen
26. Fachtierarzt für Molekulargenetik und Gentechnologie
27. Fachtierarzt für Epidemiologie
28. Fachtierarzt für Fleischhygiene
    1. Teilgebiet Lebensmitteltoxikologie
29. Fachtierarzt für Fleischhygiene und Fleischtechnologie

Zusatzbezeichnungen

Durch Zusatzbezeichnungen wird in bestimmten Bereichen, die keine Gebiete sind, darauf hingewiesen, dass zusätzliche Kenntnisse vorhanden sind.

1. Akupunktur
2. Homöopathie
3. Hygiene- und Qualitätsmanagement im Lebensmittelbereich
4. Physikalische Therapie
5. Reptilien/Amphibien
6. Tierärztliche Bestandsbetreuung und Qualitätssicherung im Erzeugerbetrieb – Rind
7. Tierärztliche Bestandsbetreuung und Qualitätssicherung im Erzeugerbetrieb – Schwein
8. Tierärztliche Betreuung von Pferdesportveranstaltungen
9. Verhaltenstherapie
10. Heimtiere und Ziervögel
11. Augenheilkunde beim Kleintier
12. Augenheilkunde beim Pferd
13. Zahnheilkunde beim Kleintier
14. Zahnheilkunde beim Pferd

Österreichische veterinärmedizinische Fachgebiete

In Österreich werden seit 2006 Fachtierarztgebiete nicht mehr von der Tierärztekammer, sondern vom Bundesministerium für Gesundheit und Frauen^[1] bzw. dem Bundesministerium für Gesundheit festgelegt.

Quellen

• Deutsche Musterweiterbildungsordnung: bundesaerztekammer.de
• Österreichische Ausbildungsordnung: aerztekammer.at
• Schweizerische Weiterbildungsordnung: fmh.ch

Einzelnachweise

1. Österreichische Tierärztekammer

 

نحوه اپلای پزشکی در آلمان

 

همانطور که قبلا هم اشاره شد برای تحصیل در رشته پزشکی در آلمان به مهارت بالایی در زبان آلمانی نیاز است.

ارائه نمره های بالا در آزمون هایی مانند TestDaF و DSH برای اثبات مهارتهای زبان آلمانی نرسیده اید هیچ جای نگرانی نیست. دانشجویان میتوانندبا شرکت در دوره های پیش از تحصیل در آلمان مهارت های زبان خود را ارتقا بدهند.